Pieczarka leśna (Agaricus sylvaticus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Agaricaceae (Champignon)
- Rodzaj: Agaricus (Champignon)
- Gatunek: Agaricus silvaticus (grzyb leśny (Blagushka))
Synonimy:
Blagushka
- Agaricus silvaticus
- Agaricus laceratus
- Agaricus haemorrhoidarius
- Agaricus sanguinarius
- Agaricus vinosobrunneus
- Psalliota sylvatica
- Psalliota silvatica
Historia taksonomiczna
Słynny niemiecki mikolog Jacob Christian Schaeffer (Jacob Christian Schaeffer) opisał ten grzyb w 1762 roku i nadał mu obecnie ogólnie przyjętą naukową nazwę Agaricus sylvaticus.
Alternatywna pisownia „Agaricus s y lvaticus” - „Agaricus s i lvaticus” jest równie powszechna; ta "pisownia" jest preferowana przez kilka autorytetów, w tym Geoffrey Kibby, redaktor naczelny brytyjskiego czasopisma naukowego Field Mycology, i jest używana w Index Fungorum. Większość zasobów internetowych, w tym Brytyjskie Towarzystwo Mykologiczne, używa formy „s i lvaticus”.
Opis
Kapelusz : średnica od 7 do 12 centymetrów, rzadko do 15 cm Najpierw jest wypukły, potem rozszerza się, aż jest prawie płaski. U dorosłych grzybów krawędź kapelusza może być lekko zakrzywiona, czasami pozostają tam małe kawałki prywatnej narzuty. Powierzchnia kapelusza jest jasnoczerwono-brązowa, bardziej kożuszkowa w środku i jaśniejsza na brzegach, pokryta czerwonawo-brązowymi koncentrycznie ułożonymi włóknistymi łuskami, małymi i ciasno wciśniętymi pośrodku, większymi i nieco opóźnionymi w kierunku brzegów, gdzie skóra jest widoczna między łuskami. Pęknięcia pojawiają się przy suchej pogodzie.
Miąższ w kapeluszu jest cienki, gęsty, na rozcięciu i po naciśnięciu szybko zmienia kolor na czerwony, po chwili zaczerwienienie znika, pozostaje brązowy odcień.
Talerze : częste, z talerzami, luźne. U młodych osobników (do rozerwania zasnówki) są kremowe, bardzo jasne, prawie białe. Z wiekiem bardzo szybko nabierają koloru kremowego, różowego, ciemnoróżowego, następnie ciemnoróżowego, czerwonego, czerwono-brązowego, aż do bardzo ciemnego.
Noga : centralna, od 1 do 1,2-1,5 cm średnicy i 8-10 cm wysokości. Gładkie lub lekko zakrzywione, z lekkim zgrubieniem u nasady. Lekki, jaśniejszy od kapelusza, białawy lub białawo-brązowawy. Gładkie powyżej pierścienia, poniżej pierścienia pokryte małymi brązowawymi łuskami, w górnej części małe, w dolnej większe, wyraźniejsze. Lity, może być pusty w bardzo dojrzałych grzybach.
Miazga w nodze jest gęsta, włóknista, z uszkodzeniami, nawet niewielkimi, czerwienieje, po chwili zaczerwienienie znika.
Pierścień : pojedynczy, cienki, opadający, niestabilny. Spód pierścienia jest jasny, prawie biały; górna, szczególnie u osobników dorosłych, nabiera czerwonawo-brązowego koloru z wylewających się zarodników.
Zapach : słaby, przyjemny, grzybowy.
Smak : miękki.
Proszek zarodników : ciemnobrązowy, czekoladowy brąz.
Zarodniki : 4,5-6,5 x 3,2-4,2 mikronów, jajowate lub elipsoidalne, brązowe.
Reakcje chemiczne : KOH - ujemny na powierzchni nakrętki.
Ekologia
W sektorze rosyjskojęzycznym tradycyjnie uważa się, że grzyb leśny (prawdopodobnie) tworzy mikoryzę ze świerkiem, dlatego w wielu źródłach jako siedlisko wskazywane są wyłącznie świerki lub drzewa iglaste z lasami świerkowymi i sosnowymi, czasem mieszane, ale prawie zawsze ze świerkiem.
Źródła zagraniczne wskazują na znacznie szerszy zasięg: Blagushka rośnie w różnych lasach. Może to być świerk, sosna, brzoza, dąb, buk w różnych kombinacjach.
Dlatego powiedzmy tak: preferuje lasy iglaste i mieszane, ale występuje również w lasach liściastych.
Może rosnąć na skraju lasu, w dużych parkach i terenach rekreacyjnych. Często spotykany w pobliżu mrowisk.
Sezon i dystrybucja
Aktywna od drugiej połowy lata - od sierpnia do połowy jesieni, w ciepłe dni do końca listopada. Pojedynczo lub w grupach czasami tworzy „kręgi czarownic”.
Grzyb jest szeroko rozpowszechniony w całej Europie, w tym w Anglii i Irlandii, w Azji.
Jadalność
Dobry jadalny grzyb, szczególnie w młodym wieku. W przypadku mocno dojrzałych grzybów talerze pękają i odpadają, co może nadać potrawie nieco niechlujny wygląd. Polecany do przygotowania pierwszego i drugiego dania, nadaje się do marynowania. Smażony dobrze sprawdza się jako dodatek do dań mięsnych.
Smak można omówić osobno. Pieczarka leśna nie ma żadnego jaskrawego super grzybowego smaku, zachodnioeuropejska tradycja kulinarna uważa to za zaletę, ponieważ miąższ takiego grzyba można dodawać do dowolnych potraw bez obawy, że smak zostanie zakłócony. W tradycji wschodnioeuropejskiej (Białoruś, Rosja, Ukraina) brak własnego smaku grzybowego uważany jest raczej za wadę niż zaletę. Ale, jak mówią, nie bez powodu ludzkość wymyśliła przyprawy!
Autor tego artykułu smażona blaguushka z cebulą w oleju roślinnym z dodatkiem masła pod koniec smażenia, odrobiną soli i bez przypraw, okazała się całkiem smaczna.
Pytanie, czy konieczne jest wstępne gotowanie, pozostaje otwarte.
Podobne gatunki
Champignon August (Agaricus augustus), w którym miąższ żółknie po dotknięciu, a nie czerwienieje.
Film o grzybowym lesie Champignon
W artykule wykorzystano zdjęcia Andreya.
Referencje dzięki uprzejmości Francisco w tej sprawie zostały wykorzystane jako materiały do tłumaczenia.