Zdjęcie i opis grzyba satanistycznego (Rubroboletus satanas)

Grzyb satanistyczny (Rubroboletus satanas)

Systematyka:
  • Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae
  • Zamówienie: Boletales
  • Rodzina: Boletaceae
  • Rodzaj: Rubroboletus
  • Gatunek: Rubroboletus satanas (grzyb satanistyczny)

Synonimy:

  • Boletus satanas

  • Bolette satanistyczny

  • Boletus satanic

Grzyb satanistyczny

Grzyb satanistyczny ( łac. Rubroboletus satanas ) to trujący (według niektórych źródeł warunkowo jadalny) grzyb z rodzaju Rubrobolet z rodziny Boletovye (łac. Boletaceae).

Opis

Czapka ma 10-20 cm w in, w kształcie poduszki , szaro-biała, blada ochrowo-biała z oliwkowym odcieniem, sucha, mięsista. Kolor kapelusza może być od białawoszarego do ołowianego, żółtawego lub oliwkowego z różowymi smugami.

Pory zmieniają kolor z wiekiem z żółtego na jaskrawoczerwony.

Miąższ blady, prawie biały , w nacięciu lekko niebieski. Ujścia kanalików są czerwone . Zapach miąższu młodych grzybów jest słaby, ostry, w starych podobny do zapachu spadającej lub zgniłej cebuli.

Noga 6-10 cm, 3-6 cm ∅, żółta z czerwoną siateczką. Zapach jest nieprzyjemny, szczególnie w starych owocnikach. Ma wzór siatki z zaokrąglonymi komórkami. Siateczkowy wzór na nogawce jest często ciemnoczerwony, ale może być biały lub oliwkowy.

Zarodniki 10-16X5-7 mk, wrzecionowate-elipsoidalne.

Dystrybucja

Rośnie w jasnych lasach dębowych i liściastych na glebach wapiennych.

Występuje w jasnych lasach liściastych z dębem, bukiem, grabem, leszczyną, kasztanem jadalnym, lipą, z którą tworzy mikoryzę, głównie na glebach wapiennych. Ukazuje się w południowej Europie, na południu europejskiej części Rosji, na Kaukazie, na Bliskim Wschodzie.

Występuje również w lasach na południu Kraju Nadmorskiego. Sezon to czerwiec - wrzesień.

Jadalność

Trujący . Można go pomylić z dębem , który rośnie również w lasach dębowych. Według niektórych źródeł grzyb satanistyczny w krajach europejskich (Czechy, Francja) jest uważany za warunkowo jadalny i jest spożywany. Według włoskiego podręcznika toksyczność utrzymuje się po obróbce cieplnej.