Parasol Conrada (Macrolepiota konradii)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Agaricaceae (Champignon)
- Rodzaj: Macrolepiota (Macrolepiota)
- Gatunek: Macrolepiota konradii (parasol Conrada)
Synonimy :
- Lepiota excoriata var. konradii
- Lepiota konradii
- Macrolepiota procera var. konradii
- Macrolepiota mastoidea var. konradii
- Agaricus mastoideus
- Agaricus gracilentus
- Lepiota rickenii
Zadowolony:
- Opis
- Jak zrobić parasolkę Konrada
- Jak odróżnić parasol Konrada od innych grzybów
Parasol Konrada rośnie i rozwija się tak samo jak wszyscy przedstawiciele rodzaju Macrolepiota: w młodości są nie do odróżnienia. Oto typowy „zarodek parasolowy”: kapelusz jest jajowaty, skóra na kapeluszu jeszcze nie pękła i dlatego jest zupełnie niezrozumiałe, jaką czapkę będzie miał dorosły grzyb; pierścień jako taki jeszcze nie jest, nie spadł z nasadki; noga jeszcze się nie uformowała.
W tym wieku można mniej lub bardziej wiarygodnie zidentyfikować tylko rumieniący się parasol, po charakterystycznym zaczerwienieniu miazgi na ranie.
Opis dorosłego grzyba
Kapelusz : średnica 5-10, do 12 centymetrów. W młodości jest jajowaty, otwiera się wraz ze wzrostem, uzyskując półkolisty, a następnie dzwonkowaty, u dorosłych grzybów kapelusz jest rozłożony, z wyraźnym małym guzkiem pośrodku. Brązowawa, cienka skórka, całkowicie pokrywająca czapkę w fazie „embrionu”, pęka wraz ze wzrostem grzyba, pozostając w większych kawałkach w pobliżu środka kapelusza.
W tym przypadku resztki skóry dość często tworzą coś w rodzaju „gwiaździstego” wzoru. Powierzchnia kapelusza poza tą ciemną skórką jest jasna, biaława lub szarawa, gładka, jedwabista, z elementami włókien u dorosłych osobników. Krawędź czapki jest równa, lekko ryflowana.
W środkowej części kapelusz jest mięsisty, miąższ cienki do krawędzi, dlatego brzeg, zwłaszcza u dorosłych grzybów, wygląda na bruzdkowany: prawie nie ma tam miąższu.
Noga : 6-10 cm wysokości, do 12 cm, w dobrym roku iw dobrych warunkach - do 15 cm Średnica 0,5-1,5 cm, cieńsza u góry, grubsza w dół, u samej podstawy - charakterystyczne maczugowate zgrubienie, którego nie ma należy pomylić z volva dostępną z Amanitovs (muchomory i pływaki). Cylindryczny, centralny, w młodości cały, z wiekiem pusty. Włóknista, gęsta. Skórka na łodydze młodych grzybów jest gładka, jasnobrązowa, z wiekiem lekko pęka, tworząc małe brązowe łuski.
Talerze : Białe, kremowe z wiekiem. Luźne, szerokie, częste.
Pierścień : tak. Wyraźny, szeroki, ruchomy. Białawy powyżej i brązowawo brązowy poniżej. Wzdłuż krawędzi pierścień wygląda jak „rozwidlony”.
Volvo : brak.
Miąższ : biały, nie zmienia koloru po złamaniu i przecięciu.
Zapach : bardzo przyjemny, grzybowy.
Smak : grzybowy. Lekko orzechowy po ugotowaniu.
Proszek zarodników : białawy.
Zarodniki : 11,5-15,5 x 7-9 mikronów, bezbarwne, gładkie, elipsoidalne, pseudoamyloidalne, metachromatyczne, czasami kiełkujące, zawierają jedną dużą fluorescencyjną kroplę.
Podstawki: maczugowate, tetrasporous, 25–40 × 10–12 µm, sterigma 4–5 µm długości.
Cheilocystydy: clavate, 30–45 x 12–15 μm.
Sezon i dystrybucja
Parasol Konrada obficie owocuje późnym latem - wczesną jesienią, dla różnych regionów wskazany jest nieco inny zasięg. Szczyt owocowania prawdopodobnie przypada na sierpień-wrzesień, ale grzyb ten można spotkać od czerwca do października, z ciepłą jesienią - w listopadzie.
Grzyb występuje w strefie środkowej, w lasach różnego typu (iglastych, mieszanych, liściastych), może rosnąć na brzegach i otwartych polanach, na glebach próchnicznych i ściółce. Występuje również na obszarach miejskich, w dużych parkach.
Jadalność
Grzyb jadalny, gorszy w smaku od pstrokatego parasola. Zjada się tylko czapki, nogi są uważane za sztywne i zbyt włókniste.
Jak ugotować parasol Konrada
Grzyb nadaje się do spożycia w prawie każdej postaci. Można go smażyć, gotować, solić (na zimno i na gorąco), marynować. Oprócz tego makrolepiota Konrada doskonale wysycha.
Przed smażeniem nakrętki nie wymagają wstępnego gotowania, ale zaleca się przyjmowanie tylko nakrętek z młodych grzybów.
Nogi wydają się nie być zjedzone: miąższ w nich jest tak włóknisty, że trudno go przeżuć. Ale można je (nogi) suszyć, mielić na sucho na młynku do kawy, proszek zamyka się w słoiku ze szczelną pokrywką, a zimą używa się przy robieniu zup (1 łyżka proszku w rondelku 3 l), przy gotowaniu potraw mięsnych lub warzywnych, a także sosów ...
Life hack od autora artykułu: jeśli natkniesz się na ogromną łąkę z parasolami ... jeśli nie jesteś zbyt leniwy, by majstrować przy marynacie ... jeśli żal ci wyrzucić tak mocne młode nóżki parasola ... i garść „jeśli” ... No ale ostrzegam, moja marynata jest brutalna!
Na 1 kg nóg: 50 gramów soli, 1/2 szklanki octu, 1/4 łyżeczki cukru, 5 groszków ziela angielskiego, 5 ziaren ostrego pieprzu, 5 goździków, 2 laski cynamonu, 3-4 liście laurowe.
Opłucz nogi, gotuj 1 raz nie dłużej niż 5 minut, odcedź wodę, opłucz nogi zimną wodą, włóż do emaliowanej patelni, zalej przegotowaną wodą tak, aby tylko lekko zakryła grzyby, zagotuj, dodaj wszystkie składniki, gotuj na małym ogniu przez 10 minut, gorąco rozprzestrzenia się na brzegach i zamyka. Używam euro-okładek, nie zwijam ich. Na zdjęciu laska cynamonu.
To mój ratunek podczas spontanicznych imprez. Można je drobno pokroić w prawie każdą sałatkę, można je drobno posiekać na grzance obok szprota. Szczególnie cudownie jest zapytać jednego z gości: „Proszę wbiegać do szafy, na półce jest półka bankowa z napisem„ Stopy much ”, przynieś ją tutaj!”
Jak odróżnić parasol Konrada od podobnych grzybów?
Wśród podobnych gatunków jadalnych są inne makrolepioty, jak np. Pstrokacizna Parasolka - jest większa, kapelusz jest mocno mięsisty, a skórka łodygi, nawet u dość młodych grzybów, jest już popękana, tworząc wzór podobny do wzoru „węża”.
Parasol, który rumieni się w każdym wieku, zmienia kolor na czerwony na rozcięciu, ma bardzo inną powierzchnię czapki i, ogólnie rzecz biorąc, jest również nieco większy niż parasol Konrada.
Blady muchomor to trujący grzyb! - w fazie „dopiero co wykluł się z jajka” może wyglądać jak bardzo młoda parasolka, której skóra na czapce jeszcze nie zaczęła pękać. Przyjrzyj się uważnie podstawie grzyba. Amanita's Volvo to „torba”, z której wyrasta grzyb, ta torba jest wyraźnie rozdarta na górze. Z tej torby można wyjąć nogę muchomora. Zgrubienie u podstawy nóżki parasola to tylko zgrubienie. Ale jeśli masz wątpliwości, nie bierz parasoli dla noworodków. Pozwól im dorosnąć. Oni, dzieciaki, mają taki mały kapelusz, że nie ma tam zbyt wiele do jedzenia.
Uwaga: mycobank.org podaje dla Macrolepiota konradii „Obecna nazwa: Macrolepiota mastoidea”