Świerk (Lactarius deterrimus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (nieokreślona)
- Zamówienie: Russulales
- Rodzina: Russulaceae (Russula)
- Rodzaj: Lactarius (Miller)
- Gatunek: Lactarius deterrimus (świerk imbirowy)
Synonimy:
- Elovik
- Agaricus deterrimus
Świerk imbiru (łac. Lactarius deterrimus ) - rodzaj grzyba Mlechnik (łac. Lactarius.) Rodzina Russula (łac. Russulaceae.)
Opis
Kapelusz ∅ 2-8 cm, początkowo wypukły, często z guzkiem pośrodku, z krawędziami zagiętymi w dół, z wiekiem staje się płasko wklęsły, a nawet lejkowaty, kruchy, bez pokwitania na brzegach. Skóra jest gładka, śliska przy wilgotnej pogodzie, z ledwie widocznymi koncentrycznymi strefami; uszkodzona staje się zielona. Noga ~ 6 cm wysokości, ∅ ~ 2 cm, cylindryczna, bardzo krucha, początkowo cała, wydrążona z wiekiem, ubarwiona jak czapka. Zmienia kolor na zielony po uszkodzeniu. Pomarańczowa powierzchnia łodygi często ma ciemniejsze wgniecenia. Płytki są lekko opadające, bardzo często, zwykle trochę jaśniejsze niż nakrętka, szybko zmieniają kolor na zielony po naciśnięciu. Zarodniki są jasnożółte, eliptyczne. Miąższ jest koloru pomarańczowego, szybko zielenieje się z przerwami, ma przyjemny owocowy zapach i przyjemny smak. Sok mleczny jest obfity, jasnopomarańczowy, czasem prawie czerwony,zazielenianie w powietrzu, nie żrące.
Zmienność
Kolor kapelusza i łodygi może wahać się od jasnoróżowego do ciemnopomarańczowego.
Siedlisko
Lasy świerkowe, na ściółce porośniętej igłami.
Pora roku
Lato jesień.
Podobne gatunki
Lactarius torminosus (różowa fala), ale różni się od niej pomarańczowym kolorem talerzy i obfitym sokiem pomarańczowym; Lactarius deliciosus (grzyb), od którego różni się miejscem wzrostu i znacznie mniejszym rozmiarem.
Jakość jedzenia
W literaturze zagranicznej opisywany jest jako gorzki i nie nadaje się do jedzenia, ale w Rosji jest uważany za doskonały grzyb jadalny; używane świeże, solone i marynowane. W pustych miejscach zmienia kolor na zielony. Po spożyciu mocz zabarwia się na czerwono.