Morel stożkowy (Morchella esculenta)
Systematyka:- Dział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podobszar: Pezizomycotina (pesizomycotins)
- Klasa: Pezizomycetes (Pecicomycetes)
- Podklasa: Pezizomycetidae
- Zamówienie: Pezizales
- Rodzina: Morchellaceae (Morels)
- Rodzaj: Morchella (Morel)
- Gatunek: Morchella esculenta (Morel conical)
Synonimy:
Morchella conica
Do tej pory (2018) Morchella esculenta została sklasyfikowana jako Morel.
Kapelusz: stożkowaty wydłużony, do 3 cm średnicy, do 10 cm wysokości, czerwono-brązowy z zielonym lub szarym odcieniem. Zdarza się czarny lub też z odcieniem brązu. Czapka połączona z nogawką. Wewnątrz czapka jest pusta. Powierzchnia jest komórkowa, siatkowata, podobna do plastra miodu.
Łodyga: wydrążona, prosta, biaława lub żółtawa. Cylindryczny z podłużnymi rowkami.
Miąższ: kruchy, biały, woskowaty. W swojej surowej postaci nie ma szczególnie wyraźnego zapachu i smaku.
Występowanie : Występuje na dobrze ogrzanych glebach, pożarach i wylesianiu. Grzyb często można spotkać w lasach osikowych. Morel jest stożkowaty, jak wszystkie smardze, owocuje wiosną, należy go szukać od kwietnia do połowy maja. Morele wolą miejsca, w których występuje padlina, dlatego miłośnicy tego gatunku czasami sadzą je w domu w ogrodzie wokół starych jabłoni.
Podobieństwo: ma pewne podobieństwa z pokrewnym gatunkiem - czapką Morel. Z trującymi i niejadalnymi grzybami nie ma podobieństwa. W zasadzie smardze są na ogół trudne do pomylenia z dobrze znanymi trującymi grzybami.
Jadalne: Morel stożkowaty - grzyb jadalny z delikatnym smacznym miąższem. W takim przypadku jest uważany za warunkowo jadalny i wymaga wstępnego spawania przez 15 minut.
Uwagi: Gatunek ten można nazwać gatunkiem leczniczym i pożytecznym. Morele były używane od czasów starożytnych do leczenia i profilaktyki narządu wzroku. Morel stożkowy zawiera substancje, które mają korzystny wpływ na soczewkę oka i mięśnie oka. We współczesnej medycynie na bazie tych grzybów powstają preparaty do leczenia i zapobiegania zaćmie i innym chorobom oczu.