Zdjęcie i opis Grabovika (Leccinellum pseudoscabrum)

Grabovik (Leccinellum pseudoscabrum)

Systematyka:
  • Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae
  • Zamówienie: Boletales
  • Rodzina: Boletaceae
  • Rodzaj: Leccinellum (Leccinellum)
  • Gatunek: Leccinellum pseudoscabrum (Grabovik)
    Inne nazwy grzyba:
  • Brzoza brązowa
  • Wiąz brzoza
  • Szary obobok

Inne nazwy:

  • Brzoza szara;

  • Brzoza wiąz;

  • Szary obobok;

  • Leccinum griseum;

  • Leccinum carpini.

Grabovik (Leccinum carpini)

Kapelusz: Średnica kapelusza może dochodzić do 14 cm Czapka młodego grzyba ma kształt półkuli. Krawędzie czapki są podwinięte. Później czapka staje się poduszką. Powierzchnia czapki jest nierówna, aksamitna, lekko pomarszczona. Kapelusz jest koloru oliwkowo-brązowego lub brązowo-szarego. U dojrzałych grzybów skóra może się kurczyć, odsłaniając miąższ kapelusza i porowatą warstwę.

Miąższ: miękki, włóknisty miąższ na łodydze, biały. U dojrzałych grzybów miąższ jest twardy. Po przecięciu miazga nabiera różowawo-fioletowego odcienia, następnie staje się szara, a później prawie czarna. Ładny smak i zapach.

Warstwa porowata: grubość warstwy porowatej w grabie (Leccinellum pseudoscabrum) do 3 cm Warstwa jest wolna z nacięciem u nasady nogi. Kanaliki są miękkie, lekko wodniste, wąskie. Pory, kanciasto zaokrąglone, małe. Powierzchnia porów jest biaława lub piaskowo-szara.

Jego noga jest cylindryczna, maczugowata u podstawy, pogrubiona. Wysokość nogawki od 5 do 13 cm, grubość do 4 cm Górna część nogawki jest oliwkowo-szara, dolna brązowawa. Powierzchnia nogi pokryta jest łuskami, które w procesie dojrzewania zmieniają kolor z białego na żółtawy i ostatecznie przybierają ciemnobrązowy kolor.

Proszek zarodników: brązowy. Zarodniki są wrzecionowate. Tworzy mikoryzę z grabu. Czasami może tworzyć mikoryzę z leszczyną, topolą lub brzozą, ale znacznie rzadziej.

Występowanie : Grabovik występuje głównie w regionach Kaukazu. Grzyb owocuje od czerwca do października. Z reguły rośnie pod grabem, stąd nazwa - Grabovik.

Jadalne: Grabovik to dobry grzyb, nadający się do spożycia suszony, gotowany, marynowany, solony i smażony. To prawda, że ​​larwy często mogą go uszkodzić.

Podobieństwo: Grabovik (Leccinellum pseudoscabrum) - podobny do borowika. Borowik różni się od grabu tym, że po rozbiciu jego miazga nie zmienia koloru. Jednocześnie grab jest mniej wartościowy w smaku ze względu na małą gęstość miazgi czapeczki.