Boczniak Ostrygowaty (Pleurotus ostreatus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Pleurotaceae (boczniaki)
- Rodzaj: Pleurotus (Boczniak Ostrygowaty)
- Gatunek: Pleurotus ostreatus (boczniak ostrygowaty)
- Inne nazwy grzyba:
- boczniak ostrygowaty
Synonimy:
boczniak ostrygowaty
boczniak ostrygowaty
Glyva
Boczniak ostrygowaty lub boczniak ostrygowaty jest najczęściej uprawianym przedstawicielem rodzaju boczniaka ostrygowatego. Jest niezwykle wygodny w uprawie ze względu na bezpretensjonalność wobec warunków klimatycznych i wytrzymałą grzybnię, odpowiednią do przechowywania.
Kapelusz boczniaka: Zaokrąglony ekscentryczny, lejkowaty, w kształcie ucha, zwykle z zawiniętymi krawędziami, matowy, gładki, może przybierać dowolne odcienie w zakresie od jasnego popiołu do ciemnoszarego (dostępne są opcje jasne, żółtawe i „metaliczne”). Średnica 5-15 cm (do 25 cm). Kilka czapek często tworzy wielowarstwową strukturę w kształcie wachlarza. Miąższ jest biały, gęsty, z wiekiem twardnieje. Zapach jest słaby, przyjemny.
Talerze boczniaka ostrygowatego: opadające wzdłuż łodygi (z reguły nie dochodzą do podstawy łodygi), rzadkie, szerokie, u młodości białe, następnie szarawe lub żółtawe.
Proszek zarodników: biały.
Noga boczniaka: boczna, ekscentryczna, krótka (czasami prawie niewidoczna), zakrzywiona, do 3 cm długości, lekka, owłosiona u nasady. Starsze boczniaki są bardzo wytrzymałe.
Występowanie: Boczniak ostrygowaty rośnie na martwym drewnie i na drzewach osłabionych, preferując gatunki liściaste. Owocowanie masowe obserwuje się zwykle we wrześniu-październiku, choć w sprzyjających warunkach może pojawić się w maju. Boczniak dzielnie walczy z mrozem, pozostawiając po sobie prawie wszystkie jadalne grzyby, z wyjątkiem zimówek (Flammulina velutipes). Zasada „gniazdowania” formowania owocników faktycznie gwarantuje wysoki plon.
Podobny gatunek: Boczniak ostrygowaty można w zasadzie pomylić z boczniakiem (Pleurotus cornucopiae), od którego różni się mocniejszą budową, ciemniejszym kolorem kapelusza (z wyjątkiem odmian jasnych), krótką łodygą i płytkami, które nie sięgają podstawy. Boczniak ostrygowaty różni się również od białawego boczniaka (Pleurotus pulmonarius) ciemnym kolorem i bardziej zwartą budową owocu; boczniak dębowy (P. dryinus) - bez prywatnej narzuty. Niedoświadczeni przyrodnicy mogą również pomylić boczniaka z tak zwanym boczniakiem jesiennym (Panellus sirotinus), ale ten ciekawy grzyb ma specjalną galaretowatą warstwę pod skórką kapelusza, która chroni owocnik przed hipotermią.
Jadalny: Grzyb jest jadalny i nawet smaczny, gdy jest młody. Jest sztucznie uprawiany (kto idzie do sklepu, to widzi). Boczniaki starsze stają się twarde i bez smaku.
Film o boczniaku:
Uwagi autora: Zaskakujące, ale prawdziwe: pierwszy raz zetknąłem się z najpopularniejszym boczniakiem tylko wtedy, gdy sam tego chciałem. Celowo się zderzyli. Przypomniałem sobie na początku września, że tak naprawdę nigdy nie widziałem boczniaka na polu (szkoda!), I poszedłem na poszukiwania. Długo szukałem: dopiero w drodze powrotnej, mijając rosnącą (a raczej gnijącą) wielką wierzbę, która rośnie (a raczej gnije) przy mojej bramie, zauważyłem dziwne szare "uszy" wyzywająco wybrzuszające się na ściętym pniu ...
W przeciwieństwie do swoich nieokreślonych odpowiedników boczniak wywarł na mnie bardzo poważne wrażenie. Nie wygląda jak wysuszone ucho świni ani nabrzmiałe przerośnięte kurki. Ciężkie „gniazda”, które nie rozpadają się podczas zbierania, duże przytulne łopatki czapek, gęsta biała miazga, domowe robaki ... wszystkie te znaki wprawiają w poważny nastrój. Rzeczywiście, nie każdy grzybek potrafi się tak zaprezentować, że chce się chwycić całe „gniazdo” (obiema rękami, nie można go odciągnąć jedną) i zanieść sąsiadom - tak jak ja.
A gniazda boczniaków potrafią sprytnie wydostać się spod noża i spaść całym ciężarem na głowę pospiesznego zbieracza, nie pękając wcale.