Log gleophyllum (Gloeophyllum trabeum)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (nieokreślona)
- Zamówienie: Gloeophyllales (Gleophyllous)
- Rodzina: Gloeophyllaceae (Gleophyllaceae)
- Rodzaj: Gloeophyllum (Gleophyllum)
- Gatunek: Gloeophyllum trabeum (Gleophyllum log)
Log gleophyllum należy do dużej rodziny gleophyllli.
Rośnie na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem tylko Antarktydy). W Rosji występuje wszędzie, ale najczęściej okazy występują w lasach liściastych. Woli rosnąć na posuszu, często na pniach, a rośnie na drewnie przetworzonym (dąb, wiąz, osika). Rośnie również w drzewach iglastych, ale znacznie rzadziej.
Jest szeroko rozpowszechniony w drewnianych budynkach i pod tym względem gleoflum kłodowe można znaleźć częściej niż w naturze (stąd nazwa). Na konstrukcjach wykonanych z drewna tworzy potężne owocniki, często o brzydkim wyglądzie.
Sezon: przez cały rok.
Roczny grzyb z rodziny Gleophyllaceae, ale może zimować i rosnąć przez dwa do trzech lat.
Specyfika gatunku: w hymenoforze grzyba występują pory o różnej wielkości, powierzchnia kapelusza charakteryzuje się niewielkim pokwitaniem. Ogranicza się głównie do gatunków drzew liściastych. Powoduje brązową zgniliznę.
Owocniki gleophyllum są kłodowe, siedzące. Zwykle grzyby zbierane są w małych grupach, w których mogą rosnąć na boki. Ale są też pojedyncze okazy.
Czapki osiągają rozmiary do 8-10 cm, grubość - do 5 mm. Powierzchnia młodych grzybów jest owłosiona, nierówna, au dojrzałych szorstka, z grubym włosiem. Ubarwienie - brązowe, brązowe, w starszym wieku - szarawe.
Hymenofor w log gleophyllum ma zarówno pory, jak i płytki. Kolor - czerwonawy, szary, tytoniowy, brązowawy. Ściany są cienkie, kształt różni się konfiguracją i rozmiarem.
Miąższ jest bardzo cienki, lekko skórzasty, brązowy z czerwonawym odcieniem.
Zarodniki mają kształt walca, jedna krawędź jest lekko spiczasta.
Podobny gatunek: z gleophyllums - podłużny gleophyllum (ale jego pory mają grube ścianki, a powierzchnia kapelusza jest odsłonięta, nie ma pokwitania), a od Dedaliopsis jest podobny do Dedaliopsis bulwiasty (różni się kapeluszami i rodzajem hymenoforu).
Grzyb jest niejadalny.
W wielu krajach europejskich (Francja, Wielka Brytania, Holandia, Łotwa) znajduje się na Czerwonych Listach.