Zdjęcie i opis Bułgarii (ang

Bułgaria inkasyn

Systematyka:
  • Dział: Ascomycota (Ascomycetes)
  • Podobszar: Pezizomycotina (pesizomycotins)
  • Klasa: Leotiomycetes (Leocyomycetes)
  • Podklasa: Leotiomycetidae (Leocyomycetes)
  • Zamówienie: Leotiales
  • Rodzina: Bulgariaceae (Bułgarzy)
  • Rodzaj: Bulgaria (Bułgaria)
  • Gatunek: bułgarski inkas
    Inne nazwy grzyba:

  • Bułgaria Inquinance

lub

Bułgaria zabrudzona

Zdjęcie: Yuri Semenov

Opis:

Barwienie bułgarskie (bułgarskie inkuby) ok. 2 cm wysokości i 1-2 (4) cm średnicy, początkowo zamknięte, zaokrąglone, prawie płytkowe, do 0,5 cm wielkości, na zdegenerowanej łodydze ok. 0,3 cm, szorstkie na zewnątrz, pryszczowate, brązowe , ochrowo-brązowawe, szaro-brązowe, z ciemnobrązowymi lub fioletowobrązowymi pryszczami, następnie z małym wgłębieniem wyciągniętym od krawędzi z gładkim płytkim niebiesko-czarnym denkiem, później kielich, awers stożkowaty, zagłębiony, ale bez wgłębienia, jakby na starość w kształcie spodka, u góry z płaskim, błyszczącym krążkiem czerwono-brązowym, niebiesko-czarnym, następnie oliwkowo-czarnym i ciemnoszarym, prawie czarnym, pomarszczonymi powierzchniami zewnętrznymi. Wysycha do stanu twardego. Proszek zarodników, czarny.

Miąższ Bułgarii jest zabrudzony (bułgarskie inkuby), mięsisty, galaretowato-elastyczny, gęsty, ochrowo-brązowy, bezwonny lub o dobrym zapachu grzybów.

Rozpowszechnianie się:

Bułgarskie inkuby rosną od połowy września, po zimnym trzasku (według danych literaturowych od wiosny) do listopada, na martwym drewnie i posuszu gatunków liściastych (dąb, osika), w grupach, niezbyt często.

Podobieństwo:

Jeśli pamiętasz o siedlisku, nie pomylisz go z niczym.

Ocena:

Grzyb jest bez smaku, należy do niejadalnych.

• Działanie przeciwnowotworowe (badania w 1993 r.).

Ekstrakt z owocników hamuje wzrost mięsaka 180 o 60%.