Bułgaria inkasyn
Systematyka:- Dział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podobszar: Pezizomycotina (pesizomycotins)
- Klasa: Leotiomycetes (Leocyomycetes)
- Podklasa: Leotiomycetidae (Leocyomycetes)
- Zamówienie: Leotiales
- Rodzina: Bulgariaceae (Bułgarzy)
- Rodzaj: Bulgaria (Bułgaria)
- Gatunek: bułgarski inkas
- Inne nazwy grzyba:
- Bułgaria Inquinance
lub
Bułgaria zabrudzona
Zdjęcie: Yuri Semenov
Opis:
Barwienie bułgarskie (bułgarskie inkuby) ok. 2 cm wysokości i 1-2 (4) cm średnicy, początkowo zamknięte, zaokrąglone, prawie płytkowe, do 0,5 cm wielkości, na zdegenerowanej łodydze ok. 0,3 cm, szorstkie na zewnątrz, pryszczowate, brązowe , ochrowo-brązowawe, szaro-brązowe, z ciemnobrązowymi lub fioletowobrązowymi pryszczami, następnie z małym wgłębieniem wyciągniętym od krawędzi z gładkim płytkim niebiesko-czarnym denkiem, później kielich, awers stożkowaty, zagłębiony, ale bez wgłębienia, jakby na starość w kształcie spodka, u góry z płaskim, błyszczącym krążkiem czerwono-brązowym, niebiesko-czarnym, następnie oliwkowo-czarnym i ciemnoszarym, prawie czarnym, pomarszczonymi powierzchniami zewnętrznymi. Wysycha do stanu twardego. Proszek zarodników, czarny.
Miąższ Bułgarii jest zabrudzony (bułgarskie inkuby), mięsisty, galaretowato-elastyczny, gęsty, ochrowo-brązowy, bezwonny lub o dobrym zapachu grzybów.
Rozpowszechnianie się:
Bułgarskie inkuby rosną od połowy września, po zimnym trzasku (według danych literaturowych od wiosny) do listopada, na martwym drewnie i posuszu gatunków liściastych (dąb, osika), w grupach, niezbyt często.
Podobieństwo:
Jeśli pamiętasz o siedlisku, nie pomylisz go z niczym.
Ocena:
Grzyb jest bez smaku, należy do niejadalnych.
• Działanie przeciwnowotworowe (badania w 1993 r.).
Ekstrakt z owocników hamuje wzrost mięsaka 180 o 60%.