Skórka świerka (Gomphidius glutinosus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Boletales
- Rodzina: Gomphidiaceae (Gomphidia lub Wet)
- Rodzaj: Gomphidius (Mokruha)
- Gatunek: Gomphidius glutinosus (świerk Mokruha)
Synonimy:
Mokruha lepka
Grzyb ślimakowy
Skórka świerka ( łac. Gomphidius glutinosus ) to jadalny grzyb z rodziny Gomphidiaceae.
Kapelusz świerkowy Mokruha:
Kolor to rodzaj szaro-brązowo-fioletowego z niewielkimi zmianami, najpierw wypukły, potem prostaty, wgłębiony w środku, z dolnymi krawędziami, o średnicy od 5 do 12 cm Sam kapelusz jest gęsty, mięsisty, w młodym wieku pokryty grubą warstwą śluzu. Miąższ kapelusza jest biały, miękki, smak i zapach przyjemny.
Talerze:
Rzadkie, malejące, rozgałęzione. Kolor początkowo prawie biały, z wiekiem ciemnieje prawie do czerni. U młodych grzybów talerze przykrywa się warstwą śluzu, która odrywa się w miarę wzrostu i pozostaje na łodydze.
Proszek zarodników:
Ciemnobrązowy, prawie czarny.
Noga piołunu świerkowego:
Masywny, do 12 cm długości, do 2,5 cm grubości, cylindryczny, pogrubiający się u nasady, ta sama błona śluzowa co kapelusz, z często zanikającym pierścieniem śluzowym. Miąższ nogi jest żółty u podstawy, biało-szarawy na górze. U dojrzałych grzybów część łodygi nad pierścieniem ciemnieje.
Rozpowszechnianie się:
Kora świerka rośnie obficie latem i jesienią w lasach iglastych, zwłaszcza świerkowych.
Podobne gatunki:
Bardzo podobnym grzybem, który rośnie w tym samym czasie iw tych samych miejscach jest Mokrukha cętkowana (Gomphidius maculatus). Różni się, po pierwsze, miąższem, który zmienia kolor na czerwony w zerwaniu, po drugie mniejszym kapeluszem z ciemnymi plamami i po trzecie oliwkowym kolorem proszku zarodników. Ten grzyb jest również jadalny. W sosnach nieco słabiej rośnie mech purpurowy (Chroogomphus rutilus).
Jadalność:
W literaturze zachodniej uważany jest za dobry grzyb jadalny. U nas - grzyb jadalny jest bardzo przeciętny. Więc wyciągnij wnioski ...
Uwagi
Wydaje się, że gdyby świerkowa mokruha nie przypominała chwilami borowika, zwracano by na nią znacznie mniej uwagi. Ale jest regularnie mylony z borowikami, stąd niezasłużona niechęć, stąd niechęć do nieoczekiwanie oślizgłego grzyba. Szczerze mówiąc, nawet nie wiem, jak smakuje ten śmieć. Przeglądając przewodniki po grzybach zimą, staje się ciekawy. Ale latem i jesienią, kiedy kosz już pęka, a grzyby nie są już postrzegane jako coś jadalnego, mokruha nie wzbudza żadnego zainteresowania. I to oczywiście jest złe.