Zdjęcie i opis szorstkiego parasola (Echinoderma asperum)

Szorstki parasol (Echinoderma asperum)

Systematyka:
  • Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae
  • Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
  • Rodzina: Agaricaceae (Champignon)
  • Rodzaj: Echinoderma (Echinoderma)
  • Gatunek: Echinoderma asperum (parasol szorstki)
    Inne nazwy grzyba:

  • Lepiota ostro łuskowa
  • Parasol ostro łuszczony
  • Lepiota szorstka

Synonimy:

  • Parasol ostro łuszczony

  • Parasol nieczysty

  • Lepiota szorstka

  • Lepiota acutesquamosa

  • Lepiota aspera

Parasol nieczysty

Opis zewnętrzny

Czapka lepiota o ostrych łuskach ma najpierw kształt dzwonu, potem parasolki z wystającym guzkiem o średnicy 5–10 cm, ma kolor jasno rdzawobrązowy. Powierzchnia kapelusza pokryta jest piramidalnymi, szczeciniastymi, spiczastymi, dużymi łuskami, brązowawo-brązowymi, ciemniejszymi niż kolor kapelusza.

Płytki lepiota o ostrych łuskach są bardzo częste, wolne, szerokie, częste, białe, uciskane i brązowieją z wiekiem.

Noga lepioty o ostrych łuskach jest równa, 8-12 cm długości i 1-1,5 cm średnicy, cylindryczna z spuchniętą podstawą, gęsta, gładka u góry, jasna, żółtawobrązowa poniżej pierścienia, ochrowo-brązowa, włóknisto-łuskowata, u podstawy z brązowawo koncentryczną waga. Pierścień jest szeroki, cienki, przezroczysty, z oddzielonym woalem z pajęczyny, biały, kremowy, z brodawkami ochry na spodzie.

Miąższ jest biały, kruchy, o nieprzyjemnym zapachu i smaku.

Parasol ostro łuszczony

Rozpowszechnianie się

Parasol ostro łuszczony rośnie od połowy sierpnia do końca września (masowo w pierwszej połowie września), w lasach mieszanych, na żyznej glebie, na zgniłych gruzach, przy drogach, poza lasem, w parkach, na trawnikach, pojedynczo iw grupach, nieczęsto. Występuje w Europie i Ameryce Północnej.

Jadalność

Parasol o ostrych łuskach jest uważany za niejadalny grzyb ze względu na nieprzyjemny zapach i gorzki smak (wywar o nieprzyjemnym żywicznym zapachu, a po schłodzeniu o słabym zapachu jagodowo-owocowym, po ugotowaniu wydziela zapach spalonego plastiku lub starego oleju rybnego, miąższ o średnim smaku).

Według niektórych zagranicznych źródeł jest śmiertelnie trujący.

Podobieństwo

Różni się od innych ziemskich lepiotów z naszych lasów rozmiarem i wygiętymi, wystającymi łuskami.