Zdjęcie i opis szczeciniastego polipa (Inonotus hispidus)

Szczeciniasty polipor (Inonotus hispidus)

    Inne nazwy grzyba:
  • Szczeciniasty polipor

Synonimy:

  • Grzyb ze szczeciniastej hubki;
  • Boletus hirsutus;
  • Boletus spongiosus;
  • Boletus velutinus;
  • Hemidiscia hispida;
  • Phaeoporus hispidus;
  • Polyporus hispidus;
  • Xanthochrous hispidus.

Szczeciniasty polipor (Inonotus hispidus)

Szczecinowłosy polipor (Inonotus hispidus) to grzyb z rodziny Gimenochetes, należący do rodzaju Inonotus. Znany wielu mikologom jako pasożyt jesionów, który prowokuje rozwój białej zgnilizny na tych drzewach.

Opis zewnętrzny

Owocniki szczeciniastego grzyba hubki to czapki, jednoroczne, rosną głównie pojedynczo, czasami ułożone są we wzór kafelkowy, 2-3 czapki na raz. Ponadto owocniki rosną szeroko razem z powierzchnią podłoża. Wielkość kapelusza szczeciniastego grzyba krzesiwa wynosi 10 * 16 * 8 cm. Górna część kapeluszy młodych grzybów charakteryzuje się czerwono-pomarańczowym kolorem, w miarę dojrzewania staje się czerwono-brązowa, a nawet ciemnobrązowa, prawie czarna. Jego powierzchnia jest aksamitna, pokryta cienkimi włoskami. Kolor brzegów kapelusza jest jednolity z kolorem całego owocnika.

Miąższ szczeciniastego grzyba jest brązowy, ale jaśniejszy na powierzchni wzdłuż krawędzi kapelusza. Nie ma stref o różnych kolorach, a strukturę można scharakteryzować jako promieniowo włóknistą. W kontakcie z niektórymi składnikami chemicznymi może zmienić kolor na czarny.

Szczeciniasty polipor (Inonotus hispidus)

U niedojrzałych grzybów pory w hymenoforze charakteryzują się żółtawo-brązowym odcieniem, mają nieregularny kształt. Stopniowo ich kolor zmienia się na rdzawobrązowy. Występują 2-3 spory na 1 mm powierzchni. Hymenofor jest typu rurkowego, a kanaliki w jego składzie mają długość 0,5-4 cm i kolor ochrowo-rdzawy. Zarodniki opisywanego rodzaju grzybów mają kształt prawie kulisty, mogą być szeroko eliptyczne. Ich powierzchnia jest często gładka. Basidia składają się z czterech zarodników, mają szeroki kształt. Szczecinowłosy polipor (Inonotus hispidus) ma monomityczny układ strzępków.

Szczeciniasty polipor (Inonotus hispidus)Sezon i siedlisko grzyba

Zasięg grzyba szczeciniastego jest okołobiegunowy, dlatego owocniki tego gatunku często można znaleźć na półkuli północnej, w jej regionie umiarkowanym. Opisywany gatunek jest pasożytem i atakuje głównie drzewa należące do gatunków liściastych. Najczęściej na pniach jabłoni, olszy, jesionów i dębów można spotkać szczeciniaste grzyby hubki. Obecność pasożyta stwierdzono także na brzozach, głogu, orzechach włoskich, morwie, figach, gruszach, topoli, wiązach, winogronach, śliwkach, jodłach, kasztanowcach, bukach, jemionkach.

Jadalność

Niejadalne, toksyczne. Prowokuje rozwój procesów gnilnych na pniach żywych drzew liściastych.