Ring stropharia (Stropharia rugoso-annulata)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Strophariaceae
- Rodzaj: Stropharia (Stropharia)
- Gatunek: Stropharia rugoso-annulata (Stropharia rugose-ringular (Annular))
- Inne nazwy grzyba:
- Prom Stropharia
- Pierścień
Synonimy:
Stropharia rugosowo-pierścieniowa
Pierścień
Prom Stropharia
- Stropharia ferrii
Kapelusz:
w młodym wieku powierzchnia kapelusza tego dość pospolitego i obecnie uprawianego grzyba zmienia kolor z żółtawego na czerwono-brązowy. U dojrzałych grzybów kapelusz staje się bladożółty do kasztanowego. Średnica kapelusza może dochodzić nawet do 20 cm Grzyb waży około jednego kilograma. U młodych grzybów czapka ma półkulisty kształt, przypominający borowiki. Ale wygięta krawędź ich czapki jest połączona z nogą cienką skórką, która pęka, gdy czapka dojrzewa, a grzyb rośnie. U młodych dzwonków lamery są szare. Z wiekiem stają się ciemniejsze, liliowe, podobnie jak zarodniki grzyba.
Noga:
powierzchnia nogi może być biała lub żółtawo-brązowa. Na nogawce znajduje się pierścień. Miazga w nodze jest bardzo twarda. Długość nogawki może wynosić do 15 cm.
Miazga:
pod skórą kapelusza miąższ jest lekko żółtawy. Ma rzadki zapach i łagodny, przyjemny smak.
Jadalność:
Krążek to cenny jadalny grzyb, który smakuje jak borowik, chociaż ma specyficzny zapach. Miąższ grzybowy zawiera wiele witamin z grupy B i wiele minerałów. Zawiera więcej niacyny niż ogórki, kapusta i pomidory. Kwas ten ma korzystny wpływ na narządy trawienne i układ nerwowy.
Podobieństwo:
Liszaj obrączkowy są tak samo blaszkowate jak rusałki, ale kolorem i kształtem bardziej przypominają szlachetne borowiki. Kolcevik smakuje jak borowik.
Rozpowszechnianie się:
W przypadku grzybów tego typu wystarczy po prostu przygotować pożywny substrat. W porównaniu z pieczarkami nie są kapryśne dla warunków uprawy na poletkach osobistych. Grzybica rośnie głównie na glebach dobrze nawożonych, na resztkach roślin poza lasem, rzadziej w lasach liściastych. Okres owocowania trwa od wczesnego lata do połowy jesieni. Do uprawy domowej wybierają miejsca osłonięte od wiatru, ciepłe. Można ją również uprawiać pod plastikiem, w szklarniach, piwnicach i na łóżkach.
Uwagi:
Pierścionki są z natury niezwykle rzadkie. Rosną na zgniłych resztkach roślin. Uprawę słojów rozpoczęto w latach sześćdziesiątych XX wieku na opuszczonym hipodromie, gdzie chłopi prowadzili swoje uprawy. Na posadzce tego magazynu, pokrytej ziemią i sianem, przez cały rok owocowały grzyby, które miejscowi uważali za pieczarki i chętnie je zrywali. Po pewnym czasie w tych grzybach jeden mikolog rozpoznał strofaria. Tak powstała produkcja pieczarek w Dieskau. To tutaj powstały klasyczne metody uprawy grzybów.