Czerwony grzyb (Lactarius sanguifluus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (nieokreślona)
- Zamówienie: Russulales
- Rodzina: Russulaceae (Russula)
- Rodzaj: Lactarius (Miller)
- Gatunek: Lactarius sanguifluus (czerwony grzyb)
Czerwony grzyb (Lactarius sanguifluus) . Grzyb należy do rodzaju Mlechnik, rodziny - Russula.
Grzyb ma płasko wypukłą główkę o średnicy od trzech do dziesięciu centymetrów. Z płaskiego staje się później szeroki i lejkowaty. Jego krawędź jest luźno owinięta. Charakterystyka czapki jest mokra, lepka, gładka w dotyku. Ma pomarańczowo-czerwonawy kolor, rzadko krwistoczerwony z kilkoma zielonkawymi strefami. Sok z grzybów jest również czerwony, czasem pomarańczowy. Proszek zarodników jest żółtawy.
Czerwony grzyb ma gęsty, kruchy, białawy miąższ, który jest rozcieńczony czerwonawymi plamami. Po rozbiciu uwalnia się czerwonawy sok o konsystencji mleka. Ma częste płytki, czasami rozwidlają się, opadają głęboko wzdłuż nogi.
Ta sama noga grzyba jest niska - do 6 centymetrów długości. Mogą zwężać się u podstawy. Pokryta nalotem o mącznej konsystencji.
Czerwona czapka ma wiele odmian koloru czapki. Ale najczęściej zmienia się z pomarańczowego na czerwono-krwawy. Łodyga jest przeważnie pełna, ale gdy grzyb dojrzewa, staje się pusty. Potrafi też zmieniać kolor - z różowo-pomarańczowego na fioletowo-liliowy. Talerze zmieniają swój odcień: od ochry na różowawy i wreszcie na kolor czerwonego wina.
Gatunek Czerwony grzyb jest generalnie bardzo powszechny w naszych lasach. Ale częściej występuje na obszarach górskich, w lasach iglastych. Okres owocowania to lato-jesień.
Ten rodzaj grzybów ma podobne typy. Najczęstsze z nich to prawdziwe grzyby, grzyby świerkowe. Wszystkie te rodzaje nakrętek z mleka szafranowego są niezwykle podobne. Mają również podobne cechy morfologiczne, więc często można je pomylić. Ale mimo to naukowcy je rozróżniają - według regionów wzrostu. Są najmniej podobne pod względem wielkości, koloru soku w momencie zerwania, a także koloru owocnika.
Grzyb ma wysoką wartość odżywczą i jest bardzo smaczny. Ponadto nauka zna swoje ekonomiczne zastosowanie. Antybiotyk do leczenia gruźlicy jest wytwarzany z lnianki czerwonej, a także z podobnego gatunku - prawdziwej lnianki.
W medycynie
Antybiotyk laktarioviolin jest izolowany z czerwonego imbiru, który hamuje rozwój wielu bakterii, w tym czynnika wywołującego gruźlicę.