Fałszywy polipor (Fomitiporia robusta)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (nieokreślona)
- Zamówienie: Hymenochaetales
- Rodzina: Hymenochaetaceae (Hymenochetes)
- Rodzaj: Fomitiporia (Fomitiporia)
- Gatunek: Fomitiporia robusta (False Tinder)
- Inne nazwy grzyba:
- Potężny Tinderpiper
- Polipor dębowy
Synonimy:
Phellinus solidus
Tinderpiper jest potężny;
Dąb polipor;
- Fałszywy polipor dębowy;
- Fomes solidus.
Polipornik dębowy (Phellinus solidus) to grzyb z rodziny Hymenochaetaceae, należący do rodzaju Felinus.
Opis zewnętrzny
Owocnik tego grzyba jest wieloletni, jego długość może wynosić od 5 do 20 cm, początkowo ma kształt nerki, następnie staje się kulisty, przypominający napływ. Warstwa rurkowa jest wypukła, zaokrąglona, rdzawobrązowa, warstwowa, z małymi porami. To ta warstwa jest charakterystyczną cechą tego grzyba. Ciało owocu rośnie bokiem, jest grube, siedzące, z nierównościami i koncentrycznymi rowkami na górze. Często pojawiają się na nim pęknięcia promieniowe. Kolor owocnika jest szaro-brązowy lub czarno-szary, brzegi zaokrąglone, rdzawobrązowe.
Żółtawy proszek zarodników.
Miąższ grzyba jest gruby, twardy, zwarty, drzewny, czerwono-brązowy.
Sezon i siedlisko grzyba
Polipornik dębowy (Phellinus solidus) rośnie od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Jest pasożytem, dobrze czuje się na pniach żywych drzew (najczęściej - dębów). Po pierwszym etapie rozwoju grzyb zachowuje się jak saprotrof, częściej - w grupach lub pojedynczo. Prowokuje rozwój białej zgnilizny. Oprócz preferowanych przez siebie dębów może rozwinąć się także na innych gatunkach drzew liściastych. Może więc oprócz dębu rosnąć na kasztanowcu, leszczynie, klonie, rzadziej na akacji, wierzbie i osice, ale jego „głównym właścicielem” jest nadal dąb. Występuje przez cały rok, może rosnąć nie tylko w lasach, ale także pośrodku alejek parkowych, na terenach przybrzeżnych w pobliżu stawów.
Jadalność
Należy do kategorii niejadalnych grzybów.
Podobne typy i różnice od nich
Większość mikologów uważa grzyby krzesiwowe za grupę grzybów, które rosną głównie na pniach drzew liściastych, w tym olszy, osiki, brzozy, dębu, jesionu. Większość z tych rodzajów grzybów jest trudna do odróżnienia. Fałszywy grzyb dębowy należy do kategorii oryginalnych odmian i woli rosnąć głównie na dębie.
Podobnym gatunkiem jest fałszywy grzyb osiki, którego owoce są mniejsze i charakteryzują się szarobrązową lub ciemnoszarą powierzchnią.
Potężny grzyb krzesiwo jest podobny do innego niejadalnego gatunku - grzyba gartig tinder. Jednak owocniki tych ostatnich wyrastają całkowicie na powierzchnię drewna i rosną głównie na pniach drzew iglastych (najczęściej jodły).