Zdjęcie i opis grzyba miodowego (Armillaria mellea; Armillaria borealis)

Grzyb miodowy (Armillaria mellea; Armillaria borealis)

Systematyka:
  • Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae
  • Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
  • Rodzina: Physalacriaceae (Physalacriaceae)
  • Rodzaj: Armillaria (Honey)
  • Gatunek: Armillaria mellea; Armillaria borealis (grzyb miodowy)
    Inne nazwy grzyba:

  • Grzyb jesienny miód
  • Skarbie Skarbie
  • Grzyb miodowy
  • Pieczarka miodowa północna

Synonimy obu typów w tym samym czasie :

  • Skarbie Skarbie

Agaric miodowy jesienny

Jesienny grzyb miodowy obejmuje dwa gatunki praktycznie nie do odróżnienia w wyglądzie, tegoroczny miód jesienny (Armillaria mellea) i miód północno-jesienny (Armillaria borealis). W tym artykule opisano oba te elementy jednocześnie.

Synonimy dla jesienny miód :

  • Grzyb miodowy

  • Grzyb miodowy
  • Agaricus melleus
  • Armillariella mellea
  • Om Westfalia mellea
  • Om Westfalia var. mellea
  • Agaricites melleus
  • Lepiota mellea
  • Clitocybe mellea
  • Armillariella olivacea
  • Agaricus sulphureus
  • Agaricus versicolor
  • Stropharia versicolor
  • Geophila versicolor
  • Fungus versicolor

Synonimy dla północnego grzyba jesiennego (Armillaria borealis) :

  • Pieczarka miodowa północna

  • Grzyb północnej jesieni

Opis

Czapka o średnicy 2-9 cm (do 12 w O. północnej, do 15 w O. miód) cm, bardzo zmienna, wypukła, następnie płasko rozłożona z zakrzywionymi krawędziami, z płaskim wgłębieniem pośrodku, wtedy brzegi kapelusza mogą się wyginać do góry. Gama kolorów jest niezwykle szeroka, średnio żółtawo-brązowawe, sepia, z różnymi odcieniami żółtego, pomarańczowego, oliwkowego i szarego, o bardzo różnej sile. Środek kapelusza jest zwykle ciemniejszy niż brzeg, jednak nie jest to spowodowane kolorem naskórka, ale gęstszymi łuskami. Łuski są małe, brązowe, brązowe lub jednokolorowe z kolorem kapelusza, zanikające z wiekiem. Zasłona prywatna jest gęsta, gruba, filcowa, biaława, żółtawa lub kremowa, z białymi, żółtymi, zielonkawo-siarkowo-żółtymi łuskami ochry, które z wiekiem brązowieją, brązowawo.

Grzyb miodowy

Miąższ jest białawy, cienki, włóknisty. Zapach jest przyjemny, grzybowy. Według różnych źródeł smak albo nie jest wyraźny zwyczajny, grzybowy lub lekko cierpki, albo przypomina smak sera Camembert.

Płytki są słabo opadające na łodydze, białe, następnie żółtawe lub kremowo-kremowe, następnie plamisto-brązowe lub rdzawobrązowe. W płytkach od uszkodzenia przez owady charakterystyczne są brązowe plamy, czapki wystające do góry, które mogą tworzyć charakterystyczny wzór brązowych promieni promieniowych.

Agaric miodowy jesienny

Proszek zarodników jest biały.

Zarodniki są stosunkowo wydłużone, 7-9 x 4,5-6 μm.

Noga ma 6-10 cm wysokości (do 15 cm w miodzie), do 1,5 cm średnicy, jest cylindryczna, może mieć wrzecionowate zgrubienie u dołu lub po prostu pogrubiać się u dołu do 2 cm, kolory i odcienie kapelusza są nieco jaśniejsze. Noga jest lekko łuszcząca się, łuski są puszyste, z czasem zanikają. Istnieją potężne, do 3-5 mm, czarne, dychotomicznie rozgałęzione ryzomorfy, które mogą tworzyć całą sieć ogromnych rozmiarów i przenosić się z jednego drzewa, pnia lub martwego drewna na drugie.

Różnice międzygatunkowe między O. północnym a O. miodem - miód miodowy jest bardziej ograniczony do regionów południowych, a północny odpowiednio do regionów północnych. Oba gatunki można znaleźć w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Jedyną wyraźną różnicą między tymi dwoma gatunkami jest cecha mikroskopowa - obecność sprzączki u podstawy podstawek w O. północnej i jej brak w miodzie O. Ta funkcja nie jest dostępna do weryfikacji przez przytłaczającą większość zbieraczy grzybów, dlatego oba te gatunki są opisane w naszym artykule.

Siedlisko

Owocowanie od drugiej połowy lipca do końca jesieni na drewnie wszelkiego rodzaju, w tym pod ziemią, we przyrostach i rodzinach do bardzo znaczących. Warstwa główna trwa z reguły od końca sierpnia do trzeciej dekady września, nie trwa długo, 5-7 dni. W pozostałym czasie owocnikowanie ma charakter lokalny, jednak w takich lokalnych punktach można znaleźć dość znaczną liczbę owocników. Grzyb jest niezwykle groźnym pasożytem lasów, przenosi się na żywe drzewa i szybko je zabija.

Podobne gatunki

  • Grzyb miodowy (Armillaria ostoyae) - Grzyb ma kolor żółty. Jego łuski są duże, ciemnobrązowe lub ciemne, co nie ma miejsca w przypadku Autumn Openak. Pierścień jest również gęsty i gruby.
  • Agaric miodowy o grubych nogach (Armillaria gallica) - ten gatunek ma cienki pierścień, który z czasem pęka, znika, a kapelusz jest w przybliżeniu równomiernie pokryty dość dużymi łuskami. Gatunek rośnie na zniszczonym, martwym drewnie.
  • Grzyb miodowy (Armillaria cepistipes) - u tego gatunku pierścień jest cienki, rozerwany, z czasem zanika, podobnie jak u A. gallica, ale kapelusz jest pokryty drobnymi łuskami, skoncentrowanymi bliżej środka, a kapelusz jest zawsze nagi na brzegu. Gatunek rośnie na zniszczonym, martwym drewnie. Ponadto gatunek ten może rosnąć na ziemi z korzeniami roślin zielnych, takich jak truskawki, truskawki, piwonie, liliowce itp., Co jest wykluczone dla innych podobnych gatunków, które mają pierścień na nogach, wymagają drewna.
  • Grzyb suszący (Armillaria tabescens), Grzyb miodowy (Armillaria socialis) - Grzyby nie mają pierścienia. Według współczesnych danych, zgodnie z wynikami analizy filogenetycznej, jest to jeden i ten sam gatunek (a nawet nowy rodzaj - Desarmillaria tabescens), ale w tej chwili (2018) nie jest to powszechnie przyjęta opinia. Na razie uważa się, że wysychanie występuje na kontynencie amerykańskim, a tlen społeczny w Europie i Azji.

Niektóre źródła wskazują, że grzyby można pomylić z niektórymi gatunkami łusek (Pholiota spp.), A także z przedstawicielami rodzaju Hypholoma (Hypholoma spp.) - siarkowo-żółtymi, seropastinowymi i ceglastoczerwonymi, a nawet z niektórymi Galerina (Galerina spp.). Moim zdaniem jest to prawie niemożliwe. Jedyne podobieństwa między tymi grzybami to to, że rosną w tych samych miejscach.

Jadalność

Grzyby jadalne. Według różnych opinii od przeciętnego smaku po niemal delikatność. Miąższ tego grzyba jest gęsty, słabo strawny, dlatego grzyb wymaga długiej obróbki cieplnej, co najmniej 20-25 minut. W takim przypadku grzyb można ugotować natychmiast, bez wstępnego gotowania i opróżniania bulionu. Grzyb można również suszyć. Nogi młodych grzybów są równie jadalne jak kapelusze, ale z wiekiem stają się zdrewniałe, a przy zbieraniu dojrzałych grzybów nie należy brać nóg.

Film o grzybowym Openoku:

Notatki autora

Moim zdaniem jest to jeden z najlepszych grzybów i zawsze czekam, aż zejdzie warstwa grzybów i staram się zebrać te, których pierścień jeszcze nie spadł z kapelusza. Jednocześnie nic więcej nie jest potrzebne, nawet białe! Uwielbiam jeść tego grzyba w absolutnie dowolnej postaci, zarówno smażonej, jak iw zupie, a marynowane to tylko piosenka! Co prawda zbieranie tych grzybów jest rutynowe, w przypadku, gdy nie ma szczególnie obfitego owocowania, kiedy jednym ruchem noża można wrzucić do kosza kilkanaście lub więcej owocników, ale to więcej niż opłaca się za ich doskonały (jak dla mnie) smak i doskonałą, twardą i chrupiącą konsystencję czego zazdrości wiele innych grzybów.

Bibliografia.

1. Pavlov IN, Mironov AG, Kutafyeva NP Cechy morfologiczne grzybów kompleksu Armillaria mellea sensu lato regionu okołonaczyniowego // Iglaste strefy borealne. 2006. Wydanie. 23 ust. 1.

2. Phllips, R. Grzyby i inne grzyby Wielkiej Brytanii i Europy. Londyn, 1981.

3. Hansen, L., Knudsen, H. Nordic Macromycetes. Vol. 2 (Polyporales, Boletales, Agaricales, Russulales). Nordsvamp-Copenhgagen, 1992

4. Koch, Rachel & Wilson, Andrew & Séné, Olivier & Henkel, Terry & Aime, Mary. (2017). Rozwiązano filogenezę i biogeografię patogenu korzeniowego Armillaria i jego krewnego gasteroid, Guyanagaster. BMC Evolutionary Biology. 17.10.1186 / s12862-017-0877-3.

5. Antonín V, Jankovsky L, Lochman J, Tomšovsky M. (2006). Armillaria socialis - cechy morfologiczno-anatomiczne i ekologiczne, patologia, rozmieszczenie w Czechach i Europie (PDF). Czech Mycology 58 (3-4): 209-24.