Dąb Kele (Suillellus queletii)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Boletales
- Rodzina: Boletaceae
- Rodzaj: Suillellus (Suillellus)
- Gatunek: Suillellus queletii (Dubovik Kele)
Synonimy:
Bolet Kele;
Bolette gładkolufowy;
Boletus queletii
Kapelusz: Kapelusz ma jednolity wypukły kształt. Średnica kapelusza 5-15 cm Powierzchnia kapelusza jest brązowa lub niekiedy żółtawobrązowa. Aksamitny, matowy przy suchej pogodzie, czapka staje się śluzowata i lepka przy dużej wilgotności.
Noga: mocna, opuchnięta u nasady. Wysokość nogi 5-10 cm, średnica 2-5 cm Noga żółtawa pokryta małymi czerwonawymi łuskami. U podstawy łodygi widoczne są białe fragmenty grzybni. Po naciśnięciu łodyga grzyba, podobnie jak rurki, natychmiast zmienia kolor na niebieski.
Jego miąższ jest żółty, natychmiast zmienia kolor na niebieski na przecięciu, gęsty. W miazdze cętkowanego dębu larwy praktycznie się nie rozpoczynają. Kwaśny smak i słaby zapach.
Pory rurkowe: zaokrąglone, bardzo małe, koloru czerwonego. Na przecięciu same rurki są żółte.
Proszek zarodników: oliwkowo-brązowy.
Występowanie : Dąb Kelle (Suillellus queletii) występuje w jasnych lasach liściastych. Rośnie w lasach i na polanach, a także w lasach dębowych, a sporadycznie w lasach iglastych. Preferuje gleby jałowe, kwaśne i twarde, krótką trawę, opadłe liście lub mech. Okres owocowania od maja do października. Rośnie w grupach. W pobliżu dębu często można spotkać muchomor perłowy, kurkę pospolitą, muchomor pstrokaty, borowik, lakier ametystowy czy niebiesko-żółtą gołąbkę.
Jadalne: Dąb Kele (Suillellus queletii) - Zasadniczo grzyb jadalny. Ale nie jest używany na surowo. Przed jedzeniem grzyby należy usmażyć, aby wyeliminować zawarte w grzybie podrażnienia jelit.
Podobieństwo: podobne do innych dębów, które w stanie surowym są niebezpieczne i trujące. Możesz pomylić dąb Kelle z satanistycznym grzybem, który również jest trujący. Głównymi cechami wyróżniającymi drewno dębowe są czerwone pory, miąższ, który po uszkodzeniu zmienia kolor na niebieski oraz noga pokryta czerwonymi kropkami, a także brak wzoru siatki.