Zdjęcie i opis śmierdzącej smardze (Mutinus ravenelii)

Śmierdzący Morel (Mutinus ravenelii)

Systematyka:
  • Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Phallomycetidae (Veselkovye)
  • Rozkaz: Phallales (Merry)
  • Rodzina: Phallaceae (Veyolkovye)
  • Rodzaj: Mutinus (Mutinus)
  • Gatunek: Mutinus ravenelii (Morel śmierdzący)
    Inne nazwy grzyba:

  • Mutinus Ravenelli

Inne nazwy:

  • Ravel's mutinus
  • Smelly morel

Śmierdzący Morel (Mutinus ravenelii)

Opis:

Ciało owocu : przechodzi przez dwa etapy - jasne, wydłużone, spiczaste jajo o wielkości 2-3 cm pod cienką żółtawą błoniastą skórką zawiera jaskrawo czerwono-różowy zawiązek „nogi” pokryty delikatnym białym filmem. Jajko pęka na dwa płaty, z których mniej więcej pośrodku unosi się porowata, wydrążona „noga” o długości 5–10 cm i średnicy około 1 cm, różowawa z pogrubionym czerwono-szkarłatnym końcem bulwiastym. Po dojrzewaniu końcówka Mutinus Ravenell pokryta jest na końcu grubą, brązowo-oliwkową, gładką warstwą śluzu zarodnikowego. Grzyb wydziela nieprzyjemny, silny zapach padliny, który przyciąga owady, głównie muchy.

Miąższ : porowaty i bardzo delikatny.

Siedlisko:

Od ostatniej dekady czerwca do września Morel śmierdzący smardze rośnie na glebach próchnicznych w lasach liściastych, w ogrodach, przy gnijącym drewnie, w zaroślach, w miejscach wilgotnych, po i podczas ciepłych deszczy, w grupie, nie często w tym samym miejscu, jak i poprzednie gatunki, rzadko.

Jadalność:

Śmierdzący Morel - niejadalny grzyb

Podobieństwo:

Śmierdzący smardze jest bardzo podobny do psiego mutina (Mutinus caninus). Nawet eksperci, którzy nie spodziewali się takiego tropikalnego prezentu przez dwadzieścia lat, do 1977 roku, nie potrafili ich rozróżnić. Zrobili to łotewscy mikolodzy. Obecnie można wskazać kilka różnic zewnętrznych. W pierwszym etapie jajowaty owocnik tego gatunku jest rozdarty na dwa płatki. Morel śmierdzący ma jaśniejszy, szkarłatny odcień końcówki, sama końcówka jest pogrubiona, aw psim mutinusie średnica końcówki nie jest większa niż reszta nogi. Śluz zarodnikowy (gleb) mutiny Ravenelli jest gładki, a nie komórkowy.

Original text