Zielone koło zamachowe (Boletus subtomentosus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Boletales
- Rodzina: Boletaceae
- Rodzaj: Boletus (Borovik)
- Gatunek: Boletus subtomentosus (zielony mech)
Synonimy:
Xerocomus subtomentosus
Pomimo klasycznego „omszonego” wyglądu, że tak powiem, gatunek ten jest obecnie określany jako Borovik (Boletus).
Punkty odbioru:
Zielony mech występuje w lasach liściastych, iglastych i krzewach, przeważnie w miejscach dobrze oświetlonych (wzdłuż ścieżek, rowów, na obrzeżach), czasami rośnie na zgniłym drewnie, mrowiskach. Częściej osiedla się pojedynczo, czasem w grupach.
Opis:
Kapelusz do 15 cm średnicy, wypukły, mięsisty, aksamitny, suchy, czasem z pęknięciami, oliwkowobrązowy lub żółtawo-oliwkowy. Warstwa rurkowa przylegająca lub lekko opadająca do szypułki. Barwa jest jasnożółta, później zielonkawo-żółta z dużymi kanciastymi nieregularnymi porami, po naciśnięciu stają się niebieskawo-zielone. Miąższ jest kruchy, białawy lub jasnożółty, lekko niebieski w miejscu cięcia. Pachnie jak suszone owoce.
Noga do 12 cm, do 2 cm grubości, pogrubiona u góry, zwężona w dół, często zakrzywiona, solidna. Kolor jest żółtawo-brązowy lub czerwono-brązowawy.
Różnice:
Zielone koło zamachowe jest podobne do żółto-brązowego koła zamachowego i polskiego grzyba, ale różni się od nich dużymi porami warstwy rurowej. Nie należy mylić zielonego koła zamachowego z warunkowo jadalnym grzybem pieprzowym, który ma żółtawo-czerwony kolor warstwy rurkowej i cierpką gorycz miąższu.
Za pomocą:
Jedzenie starego grzyba, który zaczął rozkładać białko, może prowadzić do poważnego zatrucia pokarmowego. Dlatego do spożycia zbierane są tylko młode grzyby.
Grzyb jest dobrze znany zarówno wytrawnym grzybiarzom, jak i początkującym miłośnikom cichego polowania na grzyby. Pod względem smaku jest wysoko oceniany.
