Płonąca Russula (Russula emetica)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (nieokreślona)
- Zamówienie: Russulales
- Rodzina: Russulaceae (Russula)
- Rodzaj: Russula (Russula)
- Gatunek: Russula emetica (Scorching russula)
- Inne nazwy grzyba:
- Russula kaustyczna
- Russula wymiotuje
- Russula ma mdłości
Synonimy:
Russula kaustyczna
Russula wymiotuje
Agaricus russula
Russula ma mdłości
Opis zewnętrzny
Czapka jest najpierw wypukła, potem coraz bardziej rozciągnięta, a na końcu wklęsła i wyboista. Jego brzegi są żebrowane w dojrzałych grzybach. Łatwo zdejmowana skóra jest gładka, błyszcząca i lepka w deszczową pogodę.
Kolor kapelusza waha się od jaskrawoczerwonego do jasnoróżowego z białymi lub kożuszkowymi odbarwionymi plamami o różnych rozmiarach. Biała noga z czasem żółknie, szczególnie w dolnej części. Białe płytki mają zielonkawo-żółte odcienie, a następnie żółkną.
Noga jest gęsta, mocna, cylindryczna (jej podstawa jest czasami pogrubiona, czasem zwężona), pokryta drobną siatką zmarszczek.
Płytki kłującej Russula są niezbyt częste, często rozwidlone, bardzo szerokie i słabo przymocowane do łodygi. Miąższ jest gąbczasty i wilgotny, o lekkim owocowym zapachu i ostrym pieprznym smaku.
Zarodniki są bezbarwne, z amyloidowym kolczastym i częściowo siateczkowatym ornamentem, wyglądają jak krótkie elipsy o wymiarach 9-11 x 8-9 mikronów.
Proszek zarodników jest biały.
Miąższ jest gąbczasty i wilgotny, o lekkim owocowym zapachu i ostrym pieprznym smaku. Z czasem miąższ może stać się czerwonawy lub różowawy.
Rozpowszechnianie się
Rusula paląca jest dość często spotykana na torfowiskach oraz w wilgotnych i podmokłych miejscach lasów liściastych (rzadziej iglastych), na terenach górskich. Występuje w wilgotnych lasach liściastych i iglastych, na skraju torfowisk, na torfowiskach z sosnami, a nawet na glebie torfowej i torfowej.
Pora roku
Lato - jesień (lipiec - październik).
Podobieństwo
Ostry Russula można pomylić z małą czerwoną odmianą, która jest również niejadalna ze względu na gorzki smak Russula fragilis.
Jadalność
Warunkowo grzyby jadalne, 4 kategorie. Używa się go tylko na słono, świeży ma palący smak, dlatego w literaturze był uważany za trujący. Według zagranicznych ekspertów jest lekko trujący, powoduje zakłócenia w przewodzie pokarmowym. Jest też informacja o obecności w nim muskaryny. Niektórzy grzybiarze używają go w marynatach po dwudziestu minutach gotowania i mycia. W soli lekko ciemnieje. Podczas marynowania Russula zaleca się dwukrotnie zagotować gorące rusule (ze względu na gorycz) i odcedzić pierwszy bulion.