Zdjęcie i opis półbiałego grzyba (Hemileccinum impolitum)

Półbiały grzyb (Hemileccinum impolitum)

Systematyka:
  • Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae
  • Zamówienie: Boletales
  • Rodzina: Boletaceae
  • Rodzaj: Hemileccinum
  • Gatunek: Hemileccinum impolitum (pół-biały grzyb)

Inne nazwy: 

  • Latające pół białe

  • Pół białego grzyba

  • Borowik żółty

  • Boletus impolitus

Boletus impolitus Grzyb półbiałyNiedawna rewizja przeprowadzona przez mikologów z rodziny Boletaceae doprowadziła do tego, że niektóre gatunki migrowały z jednego rodzaju do drugiego, a wiele z nich nabyło nawet nowy - własny - rodzaj. To ostatnie zdarzyło się z półbiałym grzybem, który wcześniej należał do rodzaju Borovik (Boletus), a teraz ma nowe „nazwisko” Hemileccinum.

Opis:

Kapelusz ma średnicę 5-20 cm, u młodych grzybów jest wypukły, następnie miękki lub prostaty. Skóra jest najpierw aksamitna, potem gładka. Kolor jest gliniasty z czerwonawym odcieniem lub jasnoszary z oliwkowym odcieniem.

Kanaliki są luźne, złocistożółte lub bladożółte, z wiekiem żółkną zielonkawo, nie zmieniają koloru po naciśnięciu lub lekko ciemnieją (nie zmieniają koloru na niebieski). Pory są małe, kanciasto zaokrąglone.

Proszek zarodników oliwkowo-ochra, zarodniki wielkości 10-14 * 4,5-5,5 mikrona.

Noga ma 6-10 cm wysokości, 3-6 cm średnicy, przysadzista, początkowo bulwiasta, następnie cylindryczna, włóknista, lekko szorstka. W górnej części żółta, u podstawy ciemnobrązowa, czasem z czerwonawym pasem lub plamkami, bez siatki.

Miąższ jest gruby, bladożółty, w pobliżu kanalików i intensywnie żółty na łodydze. Zasadniczo kolor na kroju nie zmienia się, ale czasami po pewnym czasie obserwuje się bardzo lekkie zaróżowienie lub niebieskie przebarwienie. Smak słodkawy, zapach lekko karboliczny, szczególnie u nasady nogi.

Rozpowszechnianie się:

Gatunek ciepłolubny, występuje w lasach iglastych, a także pod dębami, bukami, na południu, często w lasach bukowo-grabowych z poszyciem dereńskim. Preferuje gleby wapienne. Owocowanie od końca maja do jesieni. Grzyb jest dość rzadki, owocowanie nie jest roczne, ale czasami obfite.

Podobieństwo:

Niedoświadczonych zbieraczy grzybów można pomylić z borowikami (Boletus edulis), z bólem panieńskim (Boletus appendiculatus). Różni się od nich zapachem kwasu karbolowego i kolorem miazgi. Istnieje niebezpieczeństwo pomyłki z niejadalnym, głęboko zakorzenionym bólem (Boletus radicans, syn: Boletus albidus), który ma jasnoszary kapelusz, cytrynowożółtą łodygę i pory, które po naciśnięciu zmieniają kolor na niebieski i ma gorzki smak.

Ocena:

Grzyb jest bardzo smaczny, nieprzyjemny zapach znika podczas gotowania. W postaci marynowanej nie ustępuje bieli, ma bardzo atrakcyjny jasnozłoty kolor.

Uwaga:

Ze względu na swoją rzadkość wymaga ochrony siedlisk i starannego traktowania.