Hygrophorus późny (Hygrophorus hypothejus)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Hygrophoraceae (Hygrophoric)
- Rodzaj: Hygrophorus (Gigrofor)
- Gatunek: Hygrophorus hypothejus (Hygrophorus późny)
- Inne nazwy grzyba:
- Gigrofor brązowy
Inne nazwy:
Gigrofor brązowy
- Kornik
- Kochanie
Kapelusz późnego Gigrofora:
2-5 cm średnicy, u młodych grzybów jest płaska lub lekko wypukła, z podwiniętymi krawędziami, z wiekiem nabiera lejkowatego kształtu z charakterystycznym małym guzkiem pośrodku. Kolor jest żółto-brązowy, często z oliwkowym odcieniem (szczególnie u młodych, dobrze uwodnionych osobników), powierzchnia jest bardzo śluzowata, gładka. Miąższ kapelusza jest miękki, białawy, bez żadnego szczególnego zapachu ani smaku.
Talerze:
Żółtawa, raczej rzadka, rozwidlona, głęboko opadająca wzdłuż łodygi.
Proszek zarodników:
Biały.
Noga późnego Gigrofora:
Długie i stosunkowo cienkie (wysokość 4-10 cm, grubość 0,5-1 cm), cylindryczne, często faliste, lite, żółtawe, z mniej lub bardziej śluzową powierzchnią.
Rozpowszechnianie się:
Gigrofor późno występuje od połowy września do późnej jesieni, bez obawy o mróz i pierwszy śnieg, w lasach iglastych i mieszanych, przylegających do sosny. Często rośnie w mchach, chowając się w nich po samą czapę; w odpowiednim czasie może przynosić owoce w dużych grupach.
Podobne gatunki:
Spośród szeroko rozpowszechnionych gatunków późny hygrophorus biało-oliwkowy (Hygrophorus olivaceoalbus) jest podobny do późnego Hygrophorus olivaceoalbus, nieco podobny do Hygrophorus hypothejus, ale ma charakterystyczną pasiastą nogę. Mało kto wie, ile małych późnych higroforów faktycznie istnieje.
Jadalność:
Gigrofor brown - dość jadalny, mimo niewielkich rozmiarów, grzybowy;
szczególny czas owocowania nadaje mu wielką wartość w oczach nabywców.
Film o grzybie Gigrofor późno:
Uwagi
To, co przyciągnęło uwagę tego małego, ale wspaniałego higrofora, to to, że wydaje się, że wcale nie sprzeciwia się zbieraniu. Oceń sam. Po pierwsze, Gigrofor sam w sobie jest późny, rośnie głęboko w mchach, ale z jakiegoś powodu jest doskonale widoczny, w tym z daleka. Po drugie, łatwo oddziela się od podstawy długą, krętą nogą, ale bez dalszych konsekwencji, jakby ktoś ostrożnie oderwał ją od znajdującej się wewnątrz grzybni. Miło jest zobaczyć grzyb tak otwarty na współpracę; możemy tylko mieć nadzieję, że ta otwartość jest szczera i bezinteresowna i że nikt w końcu nie będzie musiał żałować.