Rudowłosy (Leccinum aurantiacum)
Systematyka:- Zakład: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Podobszar: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae
- Zamówienie: Boletales
- Rodzina: Boletaceae
- Rodzaj: Leccinum (Obabok)
- Gatunek: Leccinum aurantiacum (rudzielec)
- Inne nazwy grzyba:
- Borowik czerwony
- Borowik pospolity
inne nazwy:
Rudowłosy
Borowik pospolity
- Borowik krwistoczerwony
- Boletus sanguinescens
Borowik czerwony:
Czerwono-pomarańczowy o średnicy 5-15 cm, w młodości kulisty, „rozciągnięty” na nodze, z czasem otwiera się. Skóra jest aksamitna, wyraźnie wystaje wzdłuż krawędzi. Miąższ jest gęsty, biały, na nacięciu szybko ciemnieje do niebieskawo-czarnego.
Warstwa zarodnikowa:
W młodości biały, potem szarobrązowy, gruby, nierówny.
Proszek zarodników:
Żółty brązowy.
Udko borowika czerwonego:
Do 15 cm długości, do 5 cm średnicy, lita, cylindryczna, pogrubiona ku dołowi, biała, czasem zielonkawa u nasady, głęboko zapadająca się w ziemię, pokryta podłużnymi włóknistymi łuskami o czerwono-brązowej barwie. Aksamitny w dotyku.
Rozpowszechnianie się:
Ruda rośnie od czerwca do października, tworząc mikoryzę głównie z osikami. Tam, gdzie nie są zbierane, występuje na kolosalną skalę.
Podobne gatunki:
Co do liczby odmian borowików (a dokładniej liczby gatunków grzybów zjednoczonych pod rosyjską nazwą „borowik”), nie ma ostatecznej jasności. Rudowłosy (Leccinum aurantiacum) charakteryzuje się jaśniejszymi łuskami na łodydze, nie tak szerokim kapeluszem i znacznie solidniejszą budową, jak u Leccinum versipelle. W teksturze przypomina raczej borowika (Leccinum scabrum). Wymienia się także inne gatunki, wyróżniające je głównie ze względu na rodzaj drzew, z którymi grzyb ten tworzy mikoryzę: Leccinum quercinum z dębem, L. peccinum ze świerkiem, Leccinum vulpinum z sosną. Wszystkie te grzyby charakteryzują się brązowymi łuskami na nodze; ponadto „borowik dębowy” (brzmi jak „miód łąkowy”) wyróżnia się miąższem z ciemnoszarymi plamami. Jednak,wiele popularnych publikacji łączy wszystkie te odmiany zgodnie ze sztandarem rudego borowika, rejestrując je tylko jako podgatunki.
Jadalność:
W najwyższym stopniu.
Uwagi autora:
Nie wiem jak ktokolwiek inny, ale dla mnie ten konkretny grzyb to prawdziwy borowik, a nie, powiedzmy, żółto-brązowy borowik (Leccinum versipelle). Nawiasem mówiąc, robaki grzybowe są tego samego zdania. Powszechnie przyjmuje się, że borowiki nie są robakami - i prawie tak jest w przypadku Leccinum aurantiacum - czego niestety nie można powiedzieć o żółto-brązowym. Jednak pod tym względem tylko skrzypce są doskonałe.
Borowik to grzyb szczęścia. Od dzieciństwa mam do niego mieszane uczucia. Z jednej strony jest piękny. Z drugiej strony to niesprawiedliwe. Często spotykany jest przez przypadkowych ludzi, którzy nie mają nic wspólnego z grzybami. Mimo to staraj się tego nie znaleźć. I często omija prawdziwych profesjonalistów z branży grzybowej i nic nie można na to poradzić. Po prostu nie ma specjalnego sposobu na znalezienie borowika. Szczęście lub pecha. Rzemiosło się nie liczy.